سیدفخرالدین اسماعیلی، مدیرکل دفتر آموزش و توسعه مشارکت‌های معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا به بیان برخی نکات در مورد موسسات قرآنی پرداخت. وی در ابتدا در مورد طولانی بودن فرایند صدور مجوز به موسسات قرآنی، گفت: به این دغدغه به دو نوع می‌توان پاسخ داد. در وهله اول می‌توان خیلی ساده گفت که مسئله صدور مجوز در بین مسائل حاکمیتی است.
وی افزود: قانون تشکیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال ۱۳۶۶ در ماده ۲۲، صدور، اجازه تأسیس یا انحلال مراکز، موسسات و مجامع فرهنگی را به طور عام بر عهده وزارت ارشاد گذاشته است. هدایت و سیاست‌گذاری هم در این قانون مورد اشاره قرار گرفته است. همچنین در سال ۷۵ نیز شورای کمیسیون‌های مشترک شورای عالی انقلاب فرهنگی ضوابط مربوط به این بندها را تصویب و ابلاغ کرده است.
اسماعیلی با تأکید بر اینکه صدور مجوز جزء وظایف ارشاد است تصریح کرد: در آیین‌نامه مصوب سال ۱۳۷۵ هیئتی طراحی شده است که در آن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونان و سه نفر صاحب نظر حقیقی هم حضور دارند، همین الان هم در این مصوبه حضور بخش مردمی را شاهدیم.
مدیرکل دفتر آموزش و توسعه مشارکت‌های معاونت قرآن و عترت وزیر ارشاد در پاسخ به این سوال که آیا اتحادیه می‌تواند در آینده امیدوار به دریافت کردن حق صدور مجوز باشد؟ گفت: اشکال صدور مجوز کجاست که اتحادیه می‌خواهد آن را بگیرد؟ مگر اولویت فعلی موسسات، تغییر دستگاه صادرکننده مجوز است؟ در معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد و دفتر آموزش به عنوان متولی امور موسسات و فرایند اجرایی، بحث صدور، تمدید و انحلال مجوز به صورت شفاف مشخص شده است.
وی در مورد طولانی شدن فرایند صدور مجوز که برخی متقاضیان نسبت به آن نقد دارند نیز بیان کرد: تا سال ۱۳۹۷ یک هیئت مدغم وجود داشت که اعضای آن مدیرانی از معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد و سازمان دارالقرآن الکریم بود. در ادامه بنا به دلایلی معاونت قرآن و عترت و سازمان دارالقرآن هیئت را منفک کردند. در هیئت معاونت و تا سال ۹۸ فرایند صدور مجوز به صورت دستی بود، از سال ۹۸ این فرایند سامانه‌ای شده است.
اسماعیلی با تأکید بر اینکه در ماده واحده‌ای که سال ۷۵ تصویب شد بازه زمانی شش ماهه‌ای برای صدور موافقت اصولی در نظر گرفته شده است و الان هم همان شش ماه وجود دارد، گفت: در آیین‌نامه‌ای که مردادماه امسال در دوره وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی ابلاغ شد، مدت زمان بررسی و ارزیابی مدارک در مرحله اول ۱۵ روز در نظر گرفته شده است. این در حالی است که میانگین توقف متقاضیان در این مرحله ۶۱ روز است، یعنی گروه‌هایی که خواهان دریافت مجوز تأسیس موسسه هستند با مراجعه به سامانه یک پروفایل اولیه برای خود درست می‌کنند و اقدامات بعدی را تا دو ماه بعد رها می‌کنند.
مدیرکل دفتر آموزش و توسعه مشارکت‌های معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد با اشاره به اینکه فرایند صدور مجوز در سامانه ۱۶ مرحله دارد، گفت: بر اساس آیین‌نامه ما می‌توانیم ۱۵ روز بعد از اولین مراجعه متقاضی به سامانه، پرونده درخواست را مختومه بدانیم اما همکاران ما برای همکاری بیشتر و نشان دادن حسن نیت خود، با متقضایان تماس می‌گیرند تا به ادامه کار تشویق شوند.
وی افزود: پس از اینکه بررسی مدارک در استان‌ها به پایان برسد، نوبت به تعیین وقت هیئت رسیدگی می‌رسد، قبل از ورود به هیئت رسیدگی کارشناسان ستاد مجدداً بررسی‌هایی انجام می‌دهند، چرا که این بررسی بخشی از فرایند احراز صلاحیت است. همواره به دنبال بهانه‌ای برای کمک کردن به متقاضیان جهت دریافت موافقت اصولی بوده‌ایم تا زودتر به متقاضی جواب دهیم به طوری که در خود هیئت رسیدگی بارها با روسای گروه استان‌ها، تماس گرفته‌ایم اما اعضای هیئت از رزومه یک فرد قانع نشده‌اند و این عدم اقناع کاملاً منطقی است.
اسماعیلی با اشاره به اینکه این مرحله ۷۲ روز طول می‌کشد، گفت از سال ۹۸ تا کنون طی ۵۶۹ روز ۲۲۴ موافقت اصولی صادر شده است که میانگین قابل قبولی است، با توجه به رقم اعلامی هئیت رسیدگی مدغم تا سال ۹۷ حدود ۴۵۰ موافقت اصولی صادر شده است.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا دو نهاد مجوز صادر می‌کنند در حالی که بقیه صنوف اینگونه نیست؟ گفت: عموماً صدور مجوز مراکز فرهنگی به وزارت ارشاد محول شده است. این موضوع در مصوبه سال ۱۳۷۵ هم مورد تأکید قرار گرفت. البته ما با سازمان تبلیغات اسلامی در بحث صدور مجوز مشکلی نداریم و با تفاهمی که در سال ۱۳۹۷ صورت گرفته است از این مرحله عبور کرده‌ایم. طی توافقی که صورت گرفت و از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی ابلاغ شده مقرر شده است دو دستگاه صدور مجوز را انجام دهند. البته در همان تفاهم‌نامه کمیته هماهنگی نیز شکل گرفته و بیش از هزار نفرساعت کار کارشناسی صورت گرفته است که نتیجه آن تأکید بر داشتن رویه مشترک در صدور، تقنین مشترک و آیین‌نامه مشترک بوده و الان هم در آستانه ابلاغ است.
