حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد ابراهیمی؛ مدرس حوزه و دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار ایکنا به قتل مرد عراقیتباری (سلوان مومیکا) که چندی پیش در سوئد دست به هتک حرمت قرآن کریم زده بود، واکنش نشان داد و گفت: حادثه هتک حرمت به قرآن از جمله نقشه های استکبار و لشکر ابلیس بود و اتفاقی که بعد از آن به وقوع پیوست، تجلی برخی از صفات خداوند تبارک و تعالی بود.
وی ادامه داد: از منظری دیگر اینگونه حوادث و فتنهها، ظرفی است برای تجلی برخی از اسماء و صفات الهی که همواره وجود دارند، اما شاید کمتر آن را در میدان دیده یا تجربه کرده باشیم و فتنه هایی از جنس توهین به قرآن زمینه ای برای بروز برخی از اسماء و صفات الهب میشود تا ما بتوانیم ایمان به این اسماء و صفات الهی را در دل و قلب خود بیش از پیش تقویت کنیم.
این مدرس حوزه و دانشگاه تصریح کرد: ما برخی از اسماء و صفات الهی را به اندازه وسعت وجودی و معرفت خود تجربه کرده ایم مانند رحمانیت رازقیت خالقیت و…
ولی برخی از اسماء و صفات الهی است که شاید آنها را در قرآن قرائت کرده باشیم ولی کمتره تجربه کرده باشیم و دیده باشیم.
ابراهیمی تصریح کرد: این حوادث در مقاطع و دورههای مختلف به وقوع پیوسته تا در بستر این حوادث اسماء و صفات الهی تجلی پیدا کند و اشکار شود.
وی با اشاره به دو صفت الهی در قرآن در توصیف خداوند گفت: دو صفت الهی که مکرر در قرآن به آنها اشاره شده است صفات عزیز بودن و ذو الانتقام بودن خداوند است.
وی مشخصاً با تکیه بر آیه ۴۷ سوره مبارکه «ابراهیم» که میفرماید: «فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ» به آنها اشاره کرد و گفت، عزیز و ذوانتقام بودن خداوند یعنی خداوند شکست ناپذیر و البته منتقم است و انتقام خواهد گرفت.
این مدرس حوزه و دانشگاه تأکید کرد: عزیز اشاره به شکستناپذیری خداوند دارد و ذوانتقام نیز یعنی اینکه تنها خداوند دارای قدرت انتقام گرفتن است و صاحب اصلی انتقام خود اوست؛ مرگ این فرد هتاک موجب شد تا ما نه فقط در قرآن و یا در میان مکتوبات اسلامی بلکه در عرصه عمل شاهد آن باشیم که هرکس به مقدسات و باورهای دینی اسلامی توهین کند به سزای عمل موهن خود میرسد و خداوند از او انتقام می گیرد و ما جلوه انتقام دنیاییش را می بینیم.
ابراهیمی افزود: نکته جالبی در مورد این آیه وجود دارد و آن اینکه در یک ایه قبل تر یعنی در آیه ۴۶ سوره ابراهیم(ع) خداوند به پشت صحنه های این هتاکی ها اشاره می کند و میفرماید: «وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ …» (و آنان نهایت نیرنگشان را بر ضدِّ خدا و پیامبران به کار گرفتند و کیفر عقوبت دنیایی و آخرتی نیرنگشان نزد خداست…) این آیه اشاره به این نکته دارد که حیله دشمنان در نزد خداوند پنهان نمیماند و اگر آنها مکرشان را به میدان بیاورند؛ نظیر آنچه در هتاکی این فرد به قرآن شاهد آن بودیم، خداوند نیز اسماء و صفات خود را که به آن اشاره شد در میدان متجلی میکند.
وی اظهار کرد: به این نکته توجه داشته باشیم که هر جا حیله و نیرنگ و یا جسارت و بیادبی به ساحت الهی و مقدسات شود، باید در آنجا باید شاهد تجلی یافتن اسماء و صفات الهی همچون عزیز و ذوانتقام بود، باشیم.
ابراهیمی در پایان با اشاره به این نکته که هر یک از ما در مقام مسئول، مدیر، وکیل در نظام اسلامی باید مظهری از تجلی اسماء و صفات الهی در مواجهه با چنین پدیدههایی باشیم، یعنی مظهر عزت و مظهر دست انتقام الهی.
وی گفت: تاخیر در تجلی این اسماء و صفات گاهی از سوی برخی سستاندیشان چنین تلقی می شود که خداوند در اعمال سنتهای خود دچار تخلف شده و به وعدههای خود در برابر چنین فتن و حیلی عمل نمیکند، اما باید گفت خداوند هیچگاه نسبت با امور بندگانش خلف وعده نداشته و نخواهد داشت و این وقفههایی که در پی میآید، منطبق با سنتهای الهی است به این معنی که انتقام از دشمنان همواره وعدهای صادق است، اما براساس سنت الهی، به آنها مهلت و فرصتی داده شده و این مهلت از این باب بوده تا با آنها اتمام حجت شود که قوم ضالین از کرده خود پشیمان شوند، و یا به این واسطه کارنامه سیاه آنها بیش از پیش آلوده به انواع و اقسام ظلم و ستمها شود که در این صورت عذابی بس دردناکتر انتظار آنها را خواهد بود.
یادآور میشود، سلوان مومیکا، شهروند عراقیالاصل مقیم سوئد پیشتر با موضع اسلامستیزانه خود تجمعاتی را برای سوزاندن قرآن در سوئد برگزار کرد و دست به این اقدام شنیع زد. او در شهر سودرتلیه در جنوب استکهلم، پایتخت سوئد به قتل رسیده است