حجت‌الاسلام و‌المسلمین محمدجواد ابراهیمی؛ مدرس حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا به قتل مرد عراقی‌تباری (سلوان مومیکا) که چندی پیش در سوئد دست به هتک حرمت قرآن کریم زده بود، واکنش نشان داد و گفت: حادثه هتک حرمت به قرآن از سوی دشمن و لشکر ابلیس رخ داد و اتفاقی که بعد از آن به وقوع پیوست، خواست خداوند تبارک و تعالی بوده و گویا جبهه حق نسبت به آن عنایت ویژه‌ای داشته است.
وی ادامه داد: از منظری دیگر اینگونه حوادث و فتنه‌ها، ظرفی است برای تجلی برخی از اسماء و صفات الهی که همواره وجود دارند، اما شاید کمتر آن را در میدان دیده یا تجربه کرده باشیم و بروز آنها زمینه‌ای می‌شود برای اینکه بتوانیم این اسماء و صفات الهی را در دل خود بیش از پیش تقویت کنیم.
این مدرس حوزه و دانشگاه تصریح کرد: وقوع این حادثه و نظیر آن در صحنه به ما نشان داد که باید نسبت به آنها همچون باقی اسماء و صفات الهی نظیر رزاق، رحمان و رحیم بودن خداوند بیشتر دقت کنیم. اسماء و صفاتی که آنها را بارها در قرآن خوانده یا دیده باشیم، اما در عرصه میدان، تجلی آن را یا ندیده یا کمتر با آنها مواجه بودیم.
ابراهیمی تصریح کرد: این حوادث در مقاطع و دوره‌های مختلف به وقوع پیوسته تا به واسطه آنها محلی برای متجلی شدن همین اسماء و صفاتی باشند که با وجود آن که در میدان نمود پیدا کرده‌اند اما کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند؛ با تکیه بر همین اسماء می‌بینیم فردی که اقدام به هتک قرآن می‌کند نابود شده و براساس یکی از آن اسماء الهی، از او انتقام سختی گرفته می‌شود.
وی با اشاره به دو صفت بارز قرآنی در توصیف ذات خداوند گفت: دو صفت بارز الهی مکرر در قرآن به آنها اشاره شده است و مشخصاً با تکیه بر آیه ۴۷ سوره مبارکه «ابراهیم» که می‌فرماید: «فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ» به آنها اشاره می‌کنم، یعنی عزیز و ذوانتقام بودن خداوند تا در بیان این حوادث بتوانیم به تقویت ایمان نائل شویم.
این مدرس حوزه و دانشگاه تأکید کرد: عزیز اشاره به شکست‌ناپذیری خداوند دارد و ذوانتقام نیز یعنی اینکه تنها خداوند دارای قدرت انتقام گرفتن است و صاحب اصلی انتقام خود اوست؛ مرگ این فرد هتاک موجب شد تا ما نه دیگر در قرآن و در میان مکتوبات اسلامی که در عرصه عمل شاهد آن باشیم که چگونه هرکس به مقدسات و باورهای دینی اسلامی توهین می‌کند به سزای عمل موهن خود می‌رسد.
ابراهیمی افزود: در رجوع به آیه ۴۶ سوره ابراهیم(ع) به شکل مصداقی به آنچه در پشت صحنه این هتاکی رخ داده است، اشاره می‌شود؛ آنجا که می‌فرماید: «وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ …» (و آنان نهایت نیرنگشان را بر ضدِّ خدا و پیامبران به کار گرفتند و کیفر عقوبت دنیایی و آخرتی نیرنگشان نزد خداست…) این آیه اشاره به این نکته دارد که حیله دشمنان در نزد خداوند پنهان نمی‌ماند و اگر آنها مکرشان را در نهایت به میدان بیاورند؛ نظیر آنچه در هتاکی این جوان به قرآن شاهد آن بودیم، خداوند نیز اسماء و صفات خود را که به آن اشاره شد در میدان متجلی می‌کند.
وی اظهار کرد: باید به این نکته توجه داشت که دیگر این اسماء و صفات متجلی شده خداوند، ماهیتی از جنس رحمانیت و مهربانی خداوند که در آن حرفی از گذشت و عفو به میان آورد، نداشته که به این واسطه شاهد بخشش الهی باشیم، بلکه هر جا جسارت و بی‌ادبی به ساحت الهی شود، اتفاقاً آنجا باید شاهد تجلی یافتن دیگر اسماء و صفات الهی همچون عزیز و ذوانتقام بود، او باشیم.
ابراهیمی در پایان با اشاره به این نکته که هر یک از ما در مقام مسئول، مدیر، وکیل در نظام اسلامی باید مظهری از تجلی اسماء و صفات الهی در مواجهه با چنین پدیده‌هایی باشیم، گفت: شاید در مکرهای پیچیده‌ای که در برابر عزم و اراده الهی به وقوع می‌پیوندد، گاه سکوت و عدم واکنشی را از سوی خداوند شاهد باشیم که به این واسطه از سوی برخی سست‌اندیشان چنین به نظر برسد که خداوند در اعمال سنت‌های خود دچار تخلف شده و به وعده‌های خود در برابر چنین مظاهری عمل نمی‌کند، اما باید گفت خداوند هیچ‌گاه نسبت با امور بندگانش خلف وعده و قول نداشته و نخواهد داشت و این وقفه‌هایی که در پی می‌آید، منطبق با سنت‌های الهی است به این معنی که انتقام از دشمنان همواره وعده‌ای صادق است، اما براساس سنت الهی، به آنها مهلت و فرصتی داده می‌شود نه از این باب که قوم ضالین از کرده خود پشیمان شوند، بلکه به این واسطه کارنامه سیاه آنها بیش از پیش آلوده به انواع و اقسام ظلم و ستم‌ها شود که در این صورت عذابی بس دردناکتر انتظار آنها را خواهد کشید.
یادآور می‌شود، سلوان مومیکا، شهروند عراقی‌الاصل مقیم سوئد پیش‌تر با موضع اسلام‌ستیزانه خود تجمعاتی را برای سوزاندن قرآن در سوئد برگزار کرد و دست به این اقدام شنیع زد. او در شهر سودرتلیه در جنوب استکهلم، پایتخت سوئد به قتل رسیده است.
